Przepisy mające sprawić, że paragony fiskalne staną się bardziej przejrzyste dla organów skarbowych i klientów otwierają drogę do naruszania tajemnicy lekarskiej. Szczegółowy opis usługi medycznej figurujący na wydruku z kasy fiskalnej może ujawnić nieraz bardzo intymne informacje na temat pacjenta.

Październik to miesiąc, od którego obowiązuje nowe rozporządzenie ministra finansów w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. 2013, poz. 363). W przypadku przedsiębiorstw  prowadzących sprzedaż, czy świadczących na przykład usługi transportowe nie ma tak dużego znaczenia, jak szczegółowe informacje trafią  na paragon, albo fakturę. Natomiast w odniesieniu do pacjentów cierpiących nieraz na wstydliwe dolegliwości  może to stanowić istotny problem. W sytuacji, kiedy pragną oni rozliczać się z usług medycznych (a niektórzy mają możliwość skorzystania z dofinansowania z zakładu pracy, PFRON, czy opieki społecznej) przedstawiają dokumenty z załączoną fakturą, na jakiej widnieją dokładne dane, które dotąd nie miały prawa wychodzić poza gabinet lekarski.

Minister finansów twierdzi,  że paragon nie zawiera informacji o nabywcy świadczeń. Jednak w przypadkach związanych z refundacją kosztów leczenia paragon jest przekształcany do jak najbardziej imiennej faktury VAT.

Poza tym kopia paragonu (oryginał dostaje pacjent) jest podpinana pod ksero rachunku imiennego, jaki jest przechowywany z dokumentacją podatkową lekarza. W związku z tym przechodzi później z rąk do rąk w biurach rachunkowych, czy podczas kontroli skarbowej. Taka sytuacja jest niedopuszczalna w świetle art. 14, ust. 1 ustawy o prawach pacjenta i Rzecznika Praw Pacjenta (Dz. U. 2012, poz. 159 ze zmianami), który zakazuje lekarzowi ujawniania informacji na temat zdrowia pacjenta.

Agnieszka Iwaćkowska, prawnik, ekspert prawa medycznego, uważa, iż rozwiązaniem może być podanie na wydruku kasy fiskalnej możliwie ogólnego opisu świadczenia. Natomiast w razie ewentualnych podejrzeń popełnienia przestępstw skarbowych zawsze można skonfrontować dane z paragonów ze szczegółowymi informacjami nt. czynności medycznych, jakie każdy podmiot leczniczy zobowiązany jest prowadzić (rejestry i księgi wykonywanych świadczeń, karty pacjentów).

Jednak szczegółowy opis pozycji na paragonie to przede wszystkim wymóg związany z kontrolą właściwego odprowadzania podatku obrotowego (VAT). Niejasności powstające przy zbyt ogólnikowym nazewnictwie usług można rozwiać wg Agnieszki Iwaćkowskiej poprzez stosowanie niebudzących wątpliwości przymiotników takich, jak: „estetyczny” lub „kosmetyczny”. Ich obecność świadczyłaby jednoznacznie, że dana usługa podlega opodatkowaniu, gdyż nie jest związana z profilaktyką, ani zachowaniem, ratowaniem, przywracaniem i poprawią zdrowia, które to czynności są zwolnione z VAT.