Śmierć jednego ze wspólników dwuosobowej spółki jawnej powoduje konieczność przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego.

Żyjący wspólnik złożył wniosek VAT-Z (o wykreślenie firmy z rejestru podatników) do urzędu skarbowego. Następnie wnioskował do KRS o usunięcie jej z rejestru handlowego. Uzyskał przy tym informację, że powinien przeprowadzić postępowanie likwidacyjne. W związku z tym został zobowiązany do anulowania dokumentu VAT-Z przez urząd skarbowy, według którego spółka, zanim zostanie wykreślona z Krajowego Rejestru Sądowego ma być traktowana jako czynny podatnik.

W celu zakończenia likwidacji przedsiębiorca miał sprzedać majątek spółki (kupiony przez nią grunt). W związku z tym zwrócił się z zapytaniem do Izby Skarbowej, czy w przypadku takiej transakcji ma wystawiać Fakturę VAT z numerem NIP spółki. W jego uznaniu nie powinien tego robić, gdyż śmierć wspólnika zakończyła istnienie spółki, a on sam z drugim likwidatorem (syn) powinien w obecności notariusza sprzedać nieruchomość nie dokumentując tej transakcji fakturą.

Dyrektor Izby Skarbowej przyznał mu rację. Powołał się przy tym na art. 58, pkt 4 Kodeksu spółek handlowych (Dz. U. 2013, poz. 1030), który zakłada, że zgon jednego ze wspólników spółki oznacza jej rozwiązanie. Co prawda zgodnie z art. 60 tego kodeksu spółka może nadal istnieć, jeżeli zmarły zostanie zastąpiony przez spadkobiercę. Jednak umowa, którą zawarli wspólnicy, nie przewidywała takiej ewentualności.

Interpretacja zawierała ponadto przypomnienie, iż likwidacja spółki ma inne konsekwencje w odniesieniu do kodeksu spółek handlowych, a inne w aspekcie podatkowym. Jeśli chodzi o pobór podatku – spółka nie istnieje, a likwidator powinien złożyć wniosek VAT-Z. Jest to równoznaczne z brakiem możliwości wystawiania przez nią faktur VAT.

Interpretacja dyrektora poznańskiej Izby Skarbowej z 5 grudnia nr ILPP5/443-196/13-2/KG.