Nieodpłatne świadczenie, jakim jest dla pracownika i zleceniobiorcy dofinansowanie do kosztów przejazdu pokrywane z funduszy pracodawcy, przez fiskusa w obu tych przypadkach jest traktowane zupełnie inaczej.

Przetwórca owocowo-warzywny zapewniał dofinansowanie do kosztów przejazdu do pracy dla osób zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz tych zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia. Chociaż nieodpłatne świadczenie, jakim było dla nich owo dofinansowanie, w obu przypadkach było takie samo, to te dwie grupy zatrudnionych inaczej będą traktowane przy rozliczeniu podatkowym. Dla pracowników otrzymana dopłata zwolniona jest z opodatkowania na mocy zapisów w art.21, ust.1, pkt 14a Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast dofinansowanie do kosztów przejazdu dla zleceniobiorców podlega już obłożeniu podatkiem zgodnie z art.13, pkt 8 Ustawy o pdof, który mówi, iż świadczenie nieodpłatne, jakim jest dopłata ze strony przedsiębiorstwa stanowi przychód z działalności wykonywanej osobiście, a taki należy obłożyć podatkiem dochodowym.

Należy ponadto pamiętać, że zwolnienie z opodatkowania świadczenia dla pracowników związanego z dofinansowaniem do kosztów dojazdu do pracy jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy transport ma miejsce z wykorzystaniem autobusu będącego własnością przedsiębiorcy, albo wynajętym przez niego specjalnie w tym celu. Jako autobus rozumie się pojazd konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu więcej niż 9 osób (łącznie z kierowcą) jak wskazuje Ustawa Prawo o ruchu drogowym w art.2, pkt 41.

Podstawa prawna:

Ustawa Prawo o ruchu drogowym [Dz. U. 2012, poz.1137 ze zmianami]

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (u o pdof) [Dz. U. 1991 nr 80, poz. 350 ze zmianami]

Źródło: Gazeta podatkowa Nr 85 (1335) / 2016