Pracodawca może nie odprowadzać składek od kwoty przekazanej pracownikowi na zakup posiłków, jeżeli nie przekracza ona 190 złotych miesięcznie i została wydana wyłącznie na dania gotowe.

Zgodnie z zapisem w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (par. 2, ust. 1) dozwolone jest wyłączenie z podstawy wymiaru składek kwot wydanych przez pracodawcę na zapewnienie pracownikom posiłków. Jednak rozporządzenie narzuca pewne wymogi, dopiero których spełnienie zezwoli na zwolnienie z oskładkowania.

Po pierwsze – rzecz dotyczyć ma wyłącznie dań gotowych. Niedopuszczalne jest wykorzystanie środków pracodawcy na zakup w sklepie surowców, czy półproduktów, z których dopiero pracownik przyrządza posiłek.

Po drugie – zakupy mogą być dokonywane tylko w punktach o charakterze gastronomicznym, czyli w barach, restauracjach, czy stołówkach, również tych, które korzystają z internetu przy przyjmowaniu zamówień od klienta.

Po trzecie – kwota zwolniona z oskładkowania ograniczona jest do 190 złotych w ciągu miesiąca.

Po czwarte – środki pieniężne mają być do dyspozycji pracownika na karcie żywnościowej, talonie, czy bonie. Niedopuszczalna jest wymiana ich na ekwiwalent.

Podstawa prawna: Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe [Dz. U. 1998, nr 161, poz. 1106 ze zmianami].

Źródło: Źródło: Gazeta Podatkowa numer 30/2015 (1175).