Firma będąca w stanie likwidacji i która zaprzestała użytkowania będącego w jej posiadaniu budynku była przekonana, że jest zwolniona z obowiązku opłacania podatku od nieruchomości w stawce stosownej dla przedsiębiorców. Nic bardziej mylnego.

Opierając się na treści art. 1a, ust. 1, pkt.3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych właściciele firmy odnieśli wrażenie, że zaistniała okoliczność usprawiedliwiająca zaniechanie płacenia przez nią podatku od nieruchomości w wysokości adekwatnej dla stawki przyznanej dla przedsiębiorcy.

Zapis we wspomnianym artykule nakazuje bowiem objęcie podatkiem od nieruchomości budynków, budowli i gruntów posiadanych przez przedsiębiorcę , albo inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Podatek ten zaś przestaje być obligatoryjny w sytuacji, gdy względy techniczne nie pozwalają na eksploatowanie nieruchomości.

Tymczasem budynek będący w posiadaniu firmy przestał być użytkowany, gdyż jej władze uznały, że nie nadaje się do eksploatacji z powodu zniszczeń powstałych na skutek zalań (zniszczony dach). Zostały od niego też odłączone media (woda, prąd, ogrzewanie).

Wójt gminy nie wyraził zgody na zwolnienie firmy z obowiązku opłacania podatku. Identyczne stanowisko zajęło samorządowe kolegium odwoławcze. Ich zdaniem firma w likwidacji nadal jest przedsiębiorstwem, a zniszczony budynek po przeprowadzeniu remontu i podłączeniu mediów ponownie może być eksploatowany. Toteż względy techniczne, na jakie powoływała się firma, nie mogą zostać uznane za trwałe, co w rozumieniu wójta i kolegium byłoby usprawiedliwieniem dla zwolnienia od uiszczania podatku w stawce przypisanej przedsiębiorcom.

Firma odwołała się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, a następnie do Najwyższego Sądu Administracyjnego. Sądy obu instancji poparły jednak stanowisko wójta: skoro firma nadal widnieje Krajowym Rejestrze Sądowym, to wciąż traktowana jest jak przedsiębiorca, niezależnie od tego, czy nadal prowadzi działalność gospodarczą, czy już nie, poza tym, jeśli wady nieruchomości nie są nieodwracalne, to nie można uznać ich za powód niepłacenia podatku.

Orzecznictwo:
Wyrok NSA z 4 marca 2015 o sygn. akt II FSK 3116/14.

Podstawa prawna:
Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych [Dz. U. 2014, poz. 150].

Źródło:
Dziennik Gazeta Prawna numer 52/2015 (3945).