NSA uznał, że od papierosów wykorzystywanych w badaniach laboratoryjnych przy ocenie ich jakości należy odprowadzić podatek akcyzowy.

Spółka należąca do koncernu tytoniowego zwróciła się z prośbą o interpretację indywidualną w sprawie zwolnienia z akcyzy wyrobów tytoniowych, wobec których przeprowadza testy jakościowe. Działania te prowadzi na zlecenie podmiotów zarówno z Unii, jak i spoza niej (dokonuje więc wewnątrzwspólnotowego nabycia oraz  importu ), a papierosy przyjmowane są przez skład podatkowy spółki. Powiadomiła jednocześnie, że wyroby, których dotyczą testy, są już dopuszczone do konsumpcji w innych krajach i mają opłaconą akcyzę. Firma powołała się przy tym na par. 18 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. 2010, nr 159, poz. 1070) – aktualnie odpowiada mu par. 14 tego rozporządzenia (Dz. U. 2013, poz. 212 ze zmianami). Zapis ów mówi o zwolnieniu z akcyzy wyrobów tytoniowych przewidzianych do badań naukowych, jak i związanych z jakością produktu, jeśli zostaną  dostarczone do podmiotu zużywającego je z polskiego składu podatkowego, albo jeśli zużyje je podmiot prowadzący skład podatkowy.

W ocenie dyrektora IS spółka nie mogła skorzystać ze zwolnienia, gdyż obowiązuje ono wyłącznie, kiedy danych wyrobów tytoniowych dotyczy procedura zawieszenia poboru podatku akcyzowego. W rozporządzeniu nie ma natomiast wzmianki o nabyciu wewnątrzwspólnotowym, ani imporcie.

Białostocki WSA uchylił powyższą interpretację orzekając, że treść przepisów nie  miała związku z warunkiem, o którym wspomniał dyrektor Izby Skarbowej.

Po złożeniu skargi kasacyjnej przez Izbę Skarbową, Najwyższy Sąd Administracyjny orzekł, iż zwolnienie z akcyzy, o które zabiegała spółka, związane jest z zapisem w art. 17, lit. c dyrektywy 2011/64/UE. Mówi on o fakultatywnym zwolnieniu z podatku akcyzowego wyrobów tytoniowych, których przeznaczeniem są wyłącznie badania naukowe, bądź testy związane z jakością produktu. Polska, jako członek Unii Europejskiej ma prawo do określenia warunków i formalności odnoszących się do tej procedury zwolnienia. Nie jest to więc zwolnienie obligatoryjne i Izba prawidłowo  zinterpretowała przepisy.

Wyrok NSA z 13 marca 2014 roku (sygn. akt I FSK 456/13).