Przychody osoby duchownej uzyskiwane w związku z pobieraniem opłat związanych z pełnieniem tej funkcji rozliczane są z fiskusem w formie ryczałtu. Wysokość stawki ustala co roku urząd skarbowy dla duchownych na swoim terenie.

Kwota podatku dochodowego zależy od wielkości parafii. Podczas obliczeń brany jest pod uwagę stan aktualny na ostatni dzień roku poprzedzającego dany rok podatkowy. Jeśli wierni stanowią mniejszość wśród mieszkańców, duchowny może prosić o zmniejszenie ryczałtu przedstawiając przy tym oświadczenie o liczbie mieszkańców załączone do wniosku.

Na wysokość stawki ma również wpływ rodzaj funkcji pełnionej przez duchownego. Proboszcz zapłaci więcej – od 420 do 1502 zł, a wikary 127 do 486 zł. Kwoty takie mają zastosowanie do rozliczania podatku  od przychodów duchownych wszystkich wyznań stosujących taki podział funkcji.

Kwota ryczałtu może zostać obniżona o wysokość składki ubezpieczenia zdrowotnego, którą duchowny opłaca bezpośrednio w danym kwartale za jaki płaci ryczałt.

Duchowni nie mają obowiązku składania deklaracji podatkowych odnośnie wysokości dochodu, jaki osiągnęli ze źródła przychodów, którego dotyczy ryczałt.

Ale ryczałt to nie jedyna forma opodatkowania dostępna dla duchownych. Mogą z niej zrezygnować poprzez złożenie stosownego zawiadomienia. Wówczas pozostaje możliwość rozliczania się na zasadach ogólnych, zgodnie z zapisami w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.