Zasadą jest, że płatność za licencję na oprogramowanie opodatkowana jest u źródła. Od tej reguły jest jednak wyjątek – podatku nie trzeba odprowadzać, gdy nabywca nie udostępnia programu innym podmiotom.

Polska firma korzysta ze specjalistycznego oprogramowania, które udostępnia jej zagraniczny udziałowiec. W związku z tym zwróciła się do Izby Skarbowej z zapytaniem, czy musi naliczać podatek u źródła (5 %) od zapłaty za użytkowanie programu pochodzącego ze Szwecji.

Według niej polsko – szwedzka umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania (Dz. U. 2006, nr 26, poz. 193) nie przewiduje konieczności odprowadzenia podatku u źródła od zapłaty za użytkowanie komputerowego programu jako licencja. Spółka twierdziła przy tym, że w ten sposób można naliczać podatek jedynie od dzieł literackich, artystycznych, bądź naukowych. Odniosła się także do komentarza do Modelowej Konwencji OECD w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, według którego oprogramowanie komputerowe można traktować jako dzieło naukowe, o ile przewidują to wewnętrzne przepisy danego kraju. A polskie prawo autorskie (Dz. U. 2006, nr 90, poz. 691 ze zmianami) nie zawiera takiego zapisu.

Firma zwróciła również uwagę na to, że kraje zawierające umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania mogą umieścić w niej zapis mówiący o tym, że zapłata za używanie komputerowego oprogramowania podlega (jako licencja) opodatkowaniu u źródła, jak to ma miejsce chociażby w umowie między Polską, a Kazachstanem. A jako, że nie ma takiego zapisu w dokumencie podpisanym przez Szwecję i nasz kraj – zatem nie ma obowiązku odprowadzania podatku u źródła od transakcji tego rodzaju. Zwłaszcza, że opłata licencyjna nie odnosi się do przypadku, kiedy dzieło (tu: program) użytkowany jest wyłącznie przez konkretne przedsiębiorstwo, które nie dokonuje w nim modyfikacji, ani nie udostępnia innym podmiotom.

Dyrektor katowickiej Izby Skarbowej przyznał słuszność polskiej firmie uznając, iż w przedstawionym przez nią przypadku nie istnieje potrzeba pobrania podatku u źródła. Jednak nie całą argumentację uznał za właściwą. Powołał się przy tym na art. 74 Prawa autorskiego, który mówi, że oprogramowanie komputerowe podlega ochronie zgodnie z identycznymi zasadami jak dzieła literackie. Natomiast umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską, a Szwecją należy zinterpretować w ten sposób, że oba te kraje opodatkowują u źródła każdy rodzaj należności uiszczanych za użytkowanie, bądź prawo do użytkowania praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego, lub naukowego. Należy przez to rozumieć, że podatek u źródła powinien obejmować również i opłatę za użytkowanie programu komputerowego. W rozpatrywanej sprawie nie ma jednak takiej konieczności, gdyż program będzie wykorzystywany przez spółkę tylko na własny użytek, więc należność z tym związana nie jest uznawana za licencyjną, toteż nie podlega opodatkowaniu u źródła, jak to zastrzega pkt 14 komentarza do Modelowej Konwencji OECD.

Interpretacja dyrektora katowickiej Izby Skarbowej, 9 grudnia 2013 nr IBPBI/2/423-1104/13/BG.