Nieruchomość można opodatkować jako budynek (tj. od jej powierzchni użytkowej) tylko, jeśli spełnia warunki określone przez ustawę o podatkach i opłatach lokalnych.

 Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. 2010, nr 95, poz. 613 ze zmianami) wyróżnia w art. 1a, pkt.1 pojęcie „budynku”. W jej rozumieniu jest to obiekt związany z gruntem w sposób trwały, wydzielony z przestrzeni poprzez przegrody budowlane (ściany). Musi mieć też  fundamenty i dach.

Będąca właścicielem obiektu budowlanego spółka odwołała się od decyzji organu podatkowego, która nakazywała odprowadzenie podatku od obiektu, jakby był to budynek. Tymczasem obiekt ten posiadał tylko połowę dachu (w związku z remontem) i nie miał fundamentów – jak to stwierdziło później samorządowe kolegium odwoławcze.

Wojewódzki Sąd Administracyjny po rozpatrzeniu sprawy orzekł, iż uznanie owego obiektu za budynek wykracza poza definicję podaną przez ustawę o podatkach i opłatach lokalnych oraz narusza art. 217 konstytucji (Dz. U. 1997, nr 78, poz. 483 ze zmianami). Jakiekolwiek rozszerzenie interpretacji przepisu jest niedopuszczalne, chyba, że byłoby na korzyść podatnika.

Sąd zwrócił uwagę na to, iż fakt, że obiekt, którego dotyczy sprawa, nie posiada elementów koniecznych do uznania go za budynek, czyli fundamentu i całego dachu, nie  oznacza, że jest to budynek będący w złym stanie technicznym. Można by uznać takie założenie, gdyby przykładowo został on zdewastowany, pozbawiony był okien, albo nie miał kompletnych schodów – wówczas, mimo, iż nie mógłby być wykorzystywany, nadal byłby uznawany za budynek. Brak dachu pozwala na jednoznaczną interpretację ustawy o podatkach i opłatach lokalnych – nie jest on budynkiem. Toteż nie można go opodatkować jako budynku.

W takiej sytuacji obiekt ten uznaje się za budowlę, czyli podatek od nieruchomości, jaki powinien być naliczony w jej przypadku, powinien odnosić się do jej wartości (maksymalna stawka może wynosić 2 %), przy czym takie opodatkowanie jest konieczne, jeśli budowla ta jest związana z prowadzeniem działalności gospodarczej. Warto pamiętać przy tym, że jak przewiduje ustawa o podatkach i opłatach lokalnych – za budowle związane z działalnością gospodarczą uważa się te, których właścicielem jest przedsiębiorca. Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy złe warunki techniczne uniemożliwiają wykorzystanie ich do prowadzenia działalności.

Wyrok bydgoskiego WSA, 12 listopada 2013 (sygn. akt SA/Bd 793/13) jest nieprawomocny.