Nieruchomości mogą być opodatkowane według niższej, stosownej dla budynków mieszkalnych, stawki, o ile są wykorzystywane na stałe w celach mieszkaniowych.
Właściciel domku letniskowego odwoływał się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu od decyzji burmistrza, która określała wysokość należnego podatku od nieruchomości w stosunku do posiadanej przez niego daczy. Chciał, by podlegała ona niższemu opodatkowaniu zgodnie ze stawka charakterystyczną dla mieszkalnych budynków, jak przewiduje ustawa o podatkach i opłatach lokalnych w art. 5, ust. 1, pkt.2, lit. a (Dz.U. 2010, nr 95, poz. 613). Powoływał się przy tym na Polską Klasyfikację Obiektów Budowlanych (PKOB), zgodnie z którą takie samo traktowanie powinno obejmować budynki mieszkalne i letniskowe.
Opodatkowanie daczy w zależności od sposobu jej wykorzystania określa obwieszczenie Ministra Finansów z 7 sierpnia 2013 (M.P. z 2013, poz. 724). Stawki ustala w każdej gminie rada gminy. Maksymalnie mogą one wynosić dla 1m2 powierzchni użytkowanej:
- 0,74 zł dla daczy mieszkalnej
- 23,03 zł w przypadku daczy użytkowanej do działalności gospodarczej
- 7,73 zł dla daczy używanej w innych celach (np.: rekreacyjnych).
WSA nie przyznał racji podatnikowi. Orzekł, że budynkiem mieszkalnym jest obiekt budowlany służący stałemu zamieszkiwaniu. Tymczasem domek letniskowy jest użytkowany tylko okresowo. Aby niższa stawka mogła być zastosowana wobec nieruchomości, musi być ona traktowana jako centrum życiowe. Sąd podkreślił ponadto, że przy klasyfikowaniu budynków w związku z określeniem stawki opodatkowania, jakiej powinny podlegać, nie przewiduje się wykorzystywania PKOB.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, 22 listopada 2013 (sygn. akt III SA/Po 253/13) jest nieprawomocny.
Komentarze